Claudia Bruijs, docent opleiding HBO-V bij Windesheim

Hoe begon de thuiswerksituatie voor jou?

Claudia: Voor mij was het van de een op de andere dag opeens een totaal andere situatie. Ik gaf op desbetreffende donderdag een late les. Ik zat nog met een student in het lokaal na te praten toen de persconferentie werd uitgezonden. We besloten daar samen naar te kijken. We hoorden dat groepen van meer dan 100 man niet meer samen mochten komen. Toen ik het lokaal uitliep, kreeg ik direct al de eerste vraag van een student. Of het tentamen van de volgende dag wel doorging. ’s Avonds kregen we te horen dat we vanaf dat moment geen les meer mochten geven, dat wil zeggen alleen nog online.

Hoe ging het vervolgens verder?

Die maandag en dinsdag waren er geen lessen, maar kregen wij zelf les in het gebruiken van Microsoft Teams zodat we online colleges konden gaan geven. Die woensdagochtend had ik de primeur: om half negen mocht ik direct lesgeven aan 60 studenten online. Of ik nerveus was? Ja, best wel. Als je in de klas lesgeeft en er werkt iets niet qua techniek, dan is dat vaak nog wel grappig. Als je helemaal afhankelijk bent van de techniek dan is het niet leuk als het niet goed werkt. Maar het ging goed gelukkig.

Hoe ervaar je het online lesgeven?

Het is wel apart en natuurlijk anders dan klassikaal. Ik heb het gevoel dat ik tegen een apparaat praat. Normaal gesproken zie je wie er aanwezig is bij je les, of studenten luisteren, of ze iets begrijpen of niet. Daar speel je in de les op in. Dat valt nu weg. Er is minder vanzelfsprekende interactie. Die moet je zelf creëren. In het begin was ik zelf vooral aan het woord, nu zoek ik manieren om de studenten te laten participeren in de les. Bijvoorbeeld door een casus van te voren toe te sturen, of door ze hun mening te laten delen op padlet (redactie: online brainstormtool). Daar kun je dan gericht op ingaan. Ik merk over het algemeen wel dat het vermoeiender is om online les te geven. Je staat toch meer ‘aan’.

Er is minder vanzelfsprekende interactie, die moet je zelf creeëren.

Je werkt nu volledig vanuit huis. Hoe ervaar je dat?

Het is even zoeken, sowieso al qua werkplek. We zijn met zijn vieren thuis en het is soms moeilijk om in huis de privacy te vinden die nodig is voor het werk. Laatst waren alle tafels in huis bezet en heb ik zittend op de grond lesgegeven, met de laptop op de salontafel. Dat is soms even puzzelen. Werk en privé lopen meer in elkaar over, het is bijvoorbeeld gemakkelijker om ’s avonds nog iets te doen. Dat is nu ook wel nodig omdat je de lessen toch op een andere manier moet voorbereiden. Maar ik kan niet zeggen dat de werk-privébalans heel anders is dan normaal; ik deed hiervoor in de avonden en weekenden ook wel eens iets aan werk.

Wel mis ik mijn collega’s erg. Niet dat we nu geen contact hebben, maar dat ongedwongen en spontane contact dat je hebt op de werkplek, het gemak waarmee je elkaar even opzoekt om te sparren over iets, dat ontbreekt nu. Dat geldt trouwens ook voor studenten. Zij zoeken gelukkig nog wel contact. Maar als je hoort dat een student het moeilijk heeft op de stageplaats, dan wil je daar toch graag zijn.

Gaan er ook zaken gemakkelijker dan normaal?

Sommige collega’s geven wel aan dat ze het vergaderen via Microsoft Teams gemakkelijker vinden, bijvoorbeeld als het gaat om de gesprekken met stagebedrijven. Ik geef zelf de voorkeur aan persoonlijk contact. Wat ik als een positieve ontwikkeling ervaar, is het opnemen van colleges voor grote groepen studenten. Soms moeten studenten ver reizen voor zo’n college, terwijl je in de collegezaal doorgaans geen vragen kunt stellen. Zij kunnen dan net zo goed het opgenomen college online volgen.

Heb je nieuwe inzichten gekregen door de afgelopen periode?

Dat het iedereen zo goed lukt om zich zo snel aan te passen. Zowel docenten als studenten. En dat ik uiteindelijk toch het liefst onder de mensen ben.